Samo ustalenie prawa i planów jednak nie wystarcza. Muszą one być wykonane, a wykonawca zawsze ma pewne możliwości wyboru sposobu działania, nie jest on mechanicznym realizatorem wyznaczeń prawa i planu. Dlatego też sposób realiza- c j i zadań planowych należy uznać za odrębny środek polityki finansowej. Na przykład w ramach prawa i planu można bardziej lub mniej rygorystycznie ściągać zaległości podatkowe, udzielać ulg w ich spłacie, szeroko lub w…
Wymienimy tu niektóre z nich. Przede wszystkim cele polityki finansowej muszą leżeć w granicach obiektywnych i subiektywnych możliwości; np. niekiedy szersza decentralizacja finansowa nie jest możliwa ze względu na niski poziom przygotowania zawodowego kadry terenowej. Skuteczność polityki finansowej wymaga też, aby jej założenia dotarły do świadomości wykonawców. Z tym warunkiem wiążą się postulaty dotyczące czytelności prawa, jego względnej stabilizacji itp., a także konieczność stałego kształcenia kadr. Samo wydanie przepisów…
Skuteczność polityki finansowej zależy przede wszystkim od dostosowania środków do celów. Pozornie rzecz wydaje się prosta. Tak jednak nie jest. Uzyskanie pewności, iż zastosowanie danego środka finansowego (np. wprowadzenie podatku, przyjęcie określonych zasad tworzenia funduszu) prowadzi do postulowanego celu, nie jest łatwe i wymaga poważnych badań teoretycznych. Jako przykłady instrumentów finansowych nie dostosowanych do zamierzeń można przytoczyć m.in.: a) były fundusz zakładowy, który miał zachęcać do obniżania kosztów i…
Skuteczna polityka finansowa musi być polityką konsekwentną. Oznacza to — po pierwsze — iż powinien być utrzymany określony kierunek tej polityki w dłuższym okresie, gdyż stałe meandry jej założeń przekreślają w dużym stopniu jakiekolwiek praktyczne oddziaływanie społeczne; po drugie, musi ona być jednolita wewnętrznie, pozbawiona sprzecznych, wzajemnie znoszących się bodźców.Całość polityki finansowej powinna być podporządkowana jednej określonej idei, a cele niższego rzędu nie mogą być sprzeczne z celami wyższego…
Zdając sobie sprawę z tego, iż nie ma doskonałej polityki finansowej, że każdy wybór jest ułomny, trzeba jednak zawsze brać pod uwagę tę mozaikę skutków posunięć finansowych. Najsłuszniejsze przedsięwzięcie może bowiem w danej sytuacji okazać się niekorzystne właśnie ze względu na skutki uboczne, jakie pociąga za sobą. Prawidłowa polityka finansowa, a przede wszystkim polityka skuteczna, powinna uwzględniać także wszystkie niefinansowe czynniki działające równolegle (m.in. politykę rolną, lokalową, szkoleniową, zaopatrzeniową itp.).’…
W związku ze ścisłym powiązaniem polityki finansowej z innymi elementami i zjawiskami życia społecznego, niezbędne jest wykorzystanie dla jej realizacji dorobku innych nauk, nie tylko nauki finansów; przykładowo, dla poprawnego formułowania prawa finansowego — jednego z instrumentów polityki finansowej — należy uwzględniać zasady techniki legislacyjnej, przy uruchamianiu bodźców finansowych warto pamiętać o zasadach nauk psychologicznych, a w kwestiach organizacyjnych — o zasadach prakseologii i cybernetyki. Jakakolwiek izolacja polityki finansowej…